ភាសាអង់គ្លេសគឺជាភាសាអន្តរជាតិមួយដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ប្រើប្រាស់និងនិយាយជុំវិញ ពិភពលោកជាច្រើនសតវត្សមកហើយ។ មានប្រទេសជាច្រើនបានយកភាសាអង់គ្លេសជាភាសាផ្លូវការ និងជាភាសាយានផងដែរជាក់ស្ដែង ប្រទេសកាណាដា សហរដ្ឋអាមេរិច ចក្រភពអង់គ្លេស អូស្រ្តាលី ញូសេលេន អៀកឡង់ និងអាព្រិចខាងត្បូងជាដើម។ ហើយភាសាអង់គ្លេស់ក៏ជាភាសាលោកខាងលិច ដែលមានប្រភពដើមពីគ្រាមភាសា Anglo Frisian បាននាំមកកាន់ចក្រភពអង់គ្លេស់ដោយអក្នចំបាំងអាឡឺម៉ង់មកពីតំបន់ផ្សេងៗជាច្រើន បច្ចុប្បន្នផ្នែកមួយនៃដែនដីភាគពាយ័ព្យប្រទេសអាឡឺម៉ង់ និង
ហូឡង់។ ភាសាអង់គ្លេស់ដើម ជាអំបូរនៃគ្រាមភាសាផ្សេងៗពីគ្នា ដែលជះឥទ្ឋិពលលើភាសាដើម AngloSaxonនៃព្រះរាជាណាចក្រអង់គ្លេស់។ទីបំផុតគ្រាមភាសាទាំងនេះបានមានឥទ្ឋិពលលើអំបូរភាសា Late West Saxon ។
ភាសាអង់គ្លេសបានទទួលការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងធំធេងនៅពាក់កណ្តាលយុគសម័យដោយរបៀប
សរសេរនៅដើមគ្រិស្តសករាជទី១ ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងវាក្យស័ព្ទ និងក្បួនច្បាប់វេយ្យាករណ៍របស់ភាសា
អាឡាម៉ង់បុរាណ ដូចជាអាឡាម៉ង់បុរាណថ្នាក់ខ្ពស់ជាដើម ដែលបំពេញលើការនិយាយដែលពុំអាច
ស្តាប់បាន។ ក្នុងអំឡុងពេលភាសាអង់គ្លេសបែបទំនើបត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងប្រត្យ័ក្សក្នុងការ
សរសេរនៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ១៤០០នៃគស។ នេះជាដើមហេតុបង្កើតឲមានការឈ្លានពាននៃក្រុមភាសា
អាឡាម៉ង់ បន្ទាប់ពីទទួលជោគជ័យ និងតាំងអាណានិគមនាសតវត្សទី៨ឬ៩ និងពួករ៉ូមុំាង(បារាំង)នៅសត
វត្សទី១១ ដែលនិយាយភាសារ៉ូមុំាងបុរាណ ហើយចុងក្រោយបានអភិវឌ្ឍន៍ភាសាអង់គ្លេសឲមានភាពខុស
ប្លែកគ្នា ដែលត្រូវបានគេហៅថា Anglo Norman។ ភាគច្រើននៃវាក្យស័ព្ទអង់គ្លេសបែបទំនើបបានមក
ផ្ទាល់ពីភាសាបារាំងបុរាណដោយរួមបញ្ជូលគ្នាជាមួយ Scandinavians។ហើយបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍
ក្នុងការសម្រួលក្បួនច្បាប់វេយ្យាករណ៍បានយ៉ាងសំខាន់ ធ្វើឲវាក្យស័ព្ទនៃអំបូរភាសា Anglo-Frisian ក្លាយជាស្នូលនៃភាសាអង់គ្លេស។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយក៏វាមិនទាក់ទិនទៅនឹងភាគនិរតី
សរសេរនៅដើមគ្រិស្តសករាជទី១ ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងវាក្យស័ព្ទ និងក្បួនច្បាប់វេយ្យាករណ៍របស់ភាសា
អាឡាម៉ង់បុរាណ ដូចជាអាឡាម៉ង់បុរាណថ្នាក់ខ្ពស់ជាដើម ដែលបំពេញលើការនិយាយដែលពុំអាច
ស្តាប់បាន។ ក្នុងអំឡុងពេលភាសាអង់គ្លេសបែបទំនើបត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងប្រត្យ័ក្សក្នុងការ
សរសេរនៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ១៤០០នៃគស។ នេះជាដើមហេតុបង្កើតឲមានការឈ្លានពាននៃក្រុមភាសា
អាឡាម៉ង់ បន្ទាប់ពីទទួលជោគជ័យ និងតាំងអាណានិគមនាសតវត្សទី៨ឬ៩ និងពួករ៉ូមុំាង(បារាំង)នៅសត
វត្សទី១១ ដែលនិយាយភាសារ៉ូមុំាងបុរាណ ហើយចុងក្រោយបានអភិវឌ្ឍន៍ភាសាអង់គ្លេសឲមានភាពខុស
ប្លែកគ្នា ដែលត្រូវបានគេហៅថា Anglo Norman។ ភាគច្រើននៃវាក្យស័ព្ទអង់គ្លេសបែបទំនើបបានមក
ផ្ទាល់ពីភាសាបារាំងបុរាណដោយរួមបញ្ជូលគ្នាជាមួយ Scandinavians។ហើយបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍
ក្នុងការសម្រួលក្បួនច្បាប់វេយ្យាករណ៍បានយ៉ាងសំខាន់ ធ្វើឲវាក្យស័ព្ទនៃអំបូរភាសា Anglo-Frisian ក្លាយជាស្នូលនៃភាសាអង់គ្លេស។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយក៏វាមិនទាក់ទិនទៅនឹងភាគនិរតី
នៃចក្រភពអង់គ្លេសទេ ព្រោះនៅសតវត្សទី៩នៃគ្រិស្តសករាជ ភាសាអង់គ្លេសដើមបានអភិវឌ្ឍន៍ទៅជា
អក្សរសាស្រ្ត និងអក្សរសិល្បិ៍រួចទៅហើយ។ ជំនួសឲភាពចលាចលដោយការឈ្លានពានពីសំណាក់ជនជាតិ
Norman ក្នុងឆ្នាំ១០៦៦ ពេលនេះហើយដែលអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេសក្លាយជាផ្កាកុលាបម្តងទៀតនៅ
ក្នុងសតវត្សទ១៣។ វាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងការនិយាយរបស់អក្នទីក្រុងឡុងដ៍ ជាដំណោះស្រាយយ៉ាង
ដ៏សាកសមនៃមជ្ឈមណ្ឌល Scandinavian។ បច្ចេកទេស និងវប្បធម៌វាក្យស័ព្ទអង់គ្លេសភាគច្រើន មានប្រភពពីភាសាបារាំងបុរាណ គួបផ្សំនឹងឥទ្ធិពលដ៏សំបើមពី បារាំង-ណ័រវេសក្នុងប្រព័ន្ទតុលាការ
និងជួររដ្ឋាភិបាល។ជាមួយនឹងលទ្ធផលនៃអំបូរភាសា Renaissance កំពុងតែអភិវឌ្ឍន៍ស្ទើតែក្លាយជា
ភាសាអឺរ៉ុបទាំងមូល តួយ៉ាងប្រទេសអាឡាម៉ង់ ហូឡង់ ឡាតាំង ក្រិចបុរាណ និងបារាំង ដែលជាប្រភពយ៉ាង
សំខាន់ក្នុងកំណើតពាក្យពាក្យថ្មីៗជាច្រើន។ ដូចនេះភាសាអង់គ្លេសបានអភិវឌ្ឍន៍ចូលទៅក្នុងភាសាដែល
គេយកមកប្រើប្រាស់ច្រើនបំផុត ជាមួយនឹងវាក្យស័ព្ទដែលខុសប្លែកពីភាសាដ៏ទៃៗនៅលើពិភពលោក។/
ដោយ សុខហ៊ាន
អក្សរសាស្រ្ត និងអក្សរសិល្បិ៍រួចទៅហើយ។ ជំនួសឲភាពចលាចលដោយការឈ្លានពានពីសំណាក់ជនជាតិ
Norman ក្នុងឆ្នាំ១០៦៦ ពេលនេះហើយដែលអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេសក្លាយជាផ្កាកុលាបម្តងទៀតនៅ
ក្នុងសតវត្សទ១៣។ វាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះក្នុងការនិយាយរបស់អក្នទីក្រុងឡុងដ៍ ជាដំណោះស្រាយយ៉ាង
ដ៏សាកសមនៃមជ្ឈមណ្ឌល Scandinavian។ បច្ចេកទេស និងវប្បធម៌វាក្យស័ព្ទអង់គ្លេសភាគច្រើន មានប្រភពពីភាសាបារាំងបុរាណ គួបផ្សំនឹងឥទ្ធិពលដ៏សំបើមពី បារាំង-ណ័រវេសក្នុងប្រព័ន្ទតុលាការ
និងជួររដ្ឋាភិបាល។ជាមួយនឹងលទ្ធផលនៃអំបូរភាសា Renaissance កំពុងតែអភិវឌ្ឍន៍ស្ទើតែក្លាយជា
ភាសាអឺរ៉ុបទាំងមូល តួយ៉ាងប្រទេសអាឡាម៉ង់ ហូឡង់ ឡាតាំង ក្រិចបុរាណ និងបារាំង ដែលជាប្រភពយ៉ាង
សំខាន់ក្នុងកំណើតពាក្យពាក្យថ្មីៗជាច្រើន។ ដូចនេះភាសាអង់គ្លេសបានអភិវឌ្ឍន៍ចូលទៅក្នុងភាសាដែល
គេយកមកប្រើប្រាស់ច្រើនបំផុត ជាមួយនឹងវាក្យស័ព្ទដែលខុសប្លែកពីភាសាដ៏ទៃៗនៅលើពិភពលោក។/
ដោយ សុខហ៊ាន
0 comments:
Post a Comment